Her tarafından sucuklar sarkan yaratıklar

Yıllar yıllar önce lise son sınıftayken derste her hayvanlık yaptığımızda bir hocanın "seneye üniversite öğrencisi olacaksınız şu halinize bakın" benzeri birşey söylediğini hatırlarım. Beni de o zamanlardan almıştır bir merak "ulan acaba bu üniversite nasıl bir yer ola ki böyle abartıla" diye düşünürdüm. O zamanlar bakınca kravat takmamak dışında pek bir ekstremliği yokmuş gibi geliyordu. Bir dersler anfide olacakmış hep gibi gelirdi bana. Yine de bahçesindeki çimlerde oturup gitar çalan ortam olmadan üniversite de olmaz gibi düşünürdüm. Kısacası çok farklı birşey değil ama yine de kendi içinde liseye göre farklı ve değişmez hadiseler bulunan bir ortamdı bana göre. Bunları düşündüğüm anı da çok iyi hatırlıyorum. Lise sondayken bir kimya dersinde 0.7 uçlu Rotring kalemimle sıraya birşeyler kazırkendi.

Bugün ise zar zor enerji toplayıp gittiğim okulda bir derse girdim. Tonton görünümlü (hatta tip olarak eski Olacak O Kadar'da ki Bestami ve Kemancı'da ki Kemancının aynısı) bir hocanın grafik ile ilgili dersinde, konudan konuya atlarken insan gözünün sınırlarından bahsetmesini dinliyordum. Son olarak şu cümleleri sarfettiğini hatırlıyorum: "İnsan gözü saniyede 20-30 arası resim seçebilir. Bunun gibi kısıtlamalar mevcut. Ama örneğin insanların gözleri çok daha iyi görseydi görüp de beğendiğimiz bir kızın cildindeki birçok farklı şeyi görüp beğenemeyebilirdik. Hatta o bilim kurgu filmlerindeki her tarafından sucuklar sarkan yaratıklar da birbirini beğeniyor". İşte o her tarafından sucuklar sarkan yaratıklar lafını duyunca flashback'i yapıp bir anda lise sırasını kazıyan o kravatlı halime döndüm adeta. Kendi kendime de "hah" dedim, "işte buymuş demek ki üniversite dedikleri."